Graveyard senior werd gisteren 77 jaar. Sterke prestatie, zeker als u weet dat hij per week drie keer meer tennist dan wij. Wij nul, hij drie keer. Hij bewijst daarmee dat ouderdom een relatief begrip is en die tendens werd nogmaals onderstreept door de resultaten van het afgelopen weekend. Drie dertigers waren aan het feest. Gilles Simon (30) won in Marseille, David Ferrer (32) was de beste in Rio en de hoofdvogel werd afgeschoten door Ivo Karlovic die op zijn 35ste – volgende zondag wordt hij 36! – in Delray Beach won van – what’s in a name! – Donald Young.
Karlovic werd daarmee de oudste tornooiwinnaar sinds Jimmy Connors in 1989 als 37-jarige (en één maand) de titel haalde in Tel Aviv. Wij hadden gerust wel wat geld durven inzetten op een overwinning van Karlovic in Delray Beach – 91 aces op vijf wedstrijden! – en, hey, we hadden dat ook gekund: het tornooi werd immers gesponsord door ‘The Venetian’ in Las Vegas, een casino…In deze tijden van vervalste en verkochte matchen is uw tornooi laten sponsoren door een casino echt wel een goed signaal. Goed gedaan, ATP. Er waren trouwens nog mensen boos op de mannentennisbond. Rafaël Nadal bijvoorbeeld. Moest door een gebrekkige inschatting van het programma zomaar eventjes tot 3h21 op de baan blijven (de start was om 1h16!) voor zijn kwartfinale in Rio tegen Pablo Cuevas. Niet alleen verloor hij daardoor energie en slaap waardoor hij de volgende dag verrassend – de eerste keer in twaalf jaar, of na 52 matchen, dat hij een halve finale op een graveltornooi niet won – verloor van Fabio Fognini maar het was dan ook nog geen wereldrecord! In 2006 eindigde in Tokio een ‘avondsessie’ om 3h 24. Dan had Nadal het toch nog enkele minuten kunnen rekken, niet? Qua tijd rekken heeft hij toch ervaring, niet?
Ysaline Bonaventure staat nog maar aan het begin van haar carrière maar had in Rio dan weer wel een ervaring van onschatbare waarde. De 20-jarige Belgische won aan de zijde van Rebecca Petterson haar eerste WTA-titel in het dubbelspel. Nu is ‘winnen’ een groot woord want in de finale gaven de dames Begu en Irigoyen er na drie games de brui aan terwijl Bonaventure en Petterson in de halve finale ook al een walk-over hadden gekregen. Desalniettemin een fijne opsteker (ook financieel!) en een boost voor de ‘moral’. Iets dat leeftijdgenotes Alison Van Uytvanck en An-Sophie Mestach mogelijk nu ook wel kunnen gebruiken. Na een vroege uitschakeling in Rio liggen ze er nu ook al uit in de kwalificaties van Acapulco. Mogen wij ons vragen stellen bij hun programma? Na Australië onmiddellijk naar Boedapest voor de Fed Cup, direct gevolgd door de Diamond Games in Antwerp, om daar als een dief in de nacht op maandag te vertrekken naar Rio, waar op woensdag buiten op gravel moest getennist worden, waarna op donderdag moest doorgereisd worden naar het Mexicaanse Acapulco, alwaar zaterdag op hardcourt aan de kwalificaties moest begonnen worden? Is dat niet een beetje veel van het goede? Hadden ze niet beter ergens een rustpauze en wat voorbereiding ingelast of is dit zo’n typisch voorval van ‘jong geleerd, oud gedaan’? Gaan ze daar later de vruchten van plukken of tenminste niet meer dezelfde fout maken? Wij zouden daar graag op antwoorden maar zijn zelf nog (veel) te jong om zo’n geleerde voorspellingen te doen.
Graveyardtennis 